Polskie Centrum LabVIEW

W katalogu <LABVIEW>\vi.lib\gmath\ode.llb jest plik "ODE rhs.vit". Jest to szablon funkcji, której potrzebuje ODE Solver. Używając go musisz zaimplementować liczenie F(X,t) (przyjmując, że układ równań ma postać X'(t)=F(X,t) ). Swoje wektory przejmiesz z kontrolki "data" odpowiednio rozpakowując varianta (jak w moim przykładzie). Po czym z palety Application Control wybierasz "Strict VI reference", prawoklik na powyższe, Browse for Path i wybierasz swoją implementację układu (przerobione z ODE rhs.vit), znowu prawoklik i zaznaczasz "Strict VI refererence". Teraz możesz podpiąć to do ODE Solver.
Wektor czasu musi mieć tyle samo elementów co wszystkie wektory a. Teraz ma 1 element (ostatnią wartość).

Naprawdę drutujesz na czarnym tle???

Tak lubię na czarnym tle jest czytelniej, mniej oczy bolą . Już się biorę do roboty

[quote="TomI85"]Tak lubię na czarnym tle jest czytelniej, mniej oczy bolą /quote]

Powiedziałbym, że to kontrowersyjna ciut teza
Spróbowałem na momencik, ale jak dla mnie druty tak się błyszczą na czarnym tle, że można dostać oczopląsu. Zwłaszcza niebieskie.

Witam


Chyba coś nie tak....siedze nad tym przykładem i nadal nie wiem co jest nie tak. mnóstwo kombinacji i nic...proszę o pomoc sczególnie Ciebie Vugie.
W helpie ponoć macierz z ode rhs mozna rozwinąć ja jakoś nie moglem....

Wygląda na to, że Twoja funkcja F(X,t) zwraca tablicę o innej wielkości niż wektor startowy, który podajesz. Żeby powiedzieć coś dokładniej to musiałbym to zobaczyć w 2009.

Już przesyłam pliki w LV2009 oraz problem. Otórz tak jak pisałem wcześniej nie wiem jak rozwinąć macierz w ode rhs. W twoim przypadku do macierzy było podpięte canstant [2].

Ewidentnie generujesz 2-elementowe F(X,t) (prawe strony), podając 4-elementowy wektor startowy. Solver jest gotowy na 4 równania, a dostaje prawe strony tylko dla dwóch. Coś dziwnego dzieje się też w pętli for. Masz, jak rozumiem, 20 wektorów a (reprezentowanych przez kolejne wiersze w tablicy a(t) ), a wymuszasz 1000 iteracji pętli... To co musisz zrobić w pętli For, to dla każdego wektora (czyli 20 iteracji i wymusi się to samo dzięki indeksowanemu wejściu) obliczyć (interpolować) wartość w chwili t. Potem musisz odpowiednie X-y poprzemnażać przez odpowiednie a(t) tak, by odzwierciedliło to Twój układ równań. WYjściowa tablica musi mieć rozmiar taki jak ilość równań, czyli 4.
Mój przykład dotyczył 2 równań sterowanych 4 wektorami a.

Vugie nie mogę sobie poradzic z wyprowadzeniem 4 rownań z funcji f(x,t). brak pomysłów proszę o pomoc